Штогод 27 сакавіка ў свеце святкуецца Міжнародны дзень тэатра.
Тэатр - гэта тое мастацтва, дзе перад гледачом раскрываецца панорама чалавечых пачуццяў.
Так, паказаць схаваныя асаблівасці душы людзей атрымалася народнаму студэнцкаму тэатру «Зеркало». У актавай зале ГДУ імя Ф. Скарыны пад кіраўніцтвам рэжысёра Валянціны Варонінай студэнцкі тэатр прадставіў гледачам п'есу маладога драматурга Яраслава Пулiновiча «Як я стаў ...».
Пастаноўка п'есы «Як я стаў ...» не што іншае, як асабісты дзённік галоўнага героя Сашы, адлічанага студэнта. Ён - сучаснік, адкрыта разважае пра сябе і пра час, не саромеючыся, ня падбіраючы фраз. Глядач, па волі магутнага рэалістычнага тэксту, становіцца пятым дзеючай асобай - тым самым дзённікам, дзе галоўны герой захоўвае свае ўспаміны аб які адбыўся.
Пераследуючы розныя мэты, з добрымі ці не вельмі намерамі здрада, падобна здрадзе, знаёма амаль кожнаму з нас. Так і Саша, здзяйсняючы здраду, ідзе на гэты крок цалкам свядома, у імя непадзеленага кахання. Праўда, у будучыні, ён захоча ўсё выправіць. Але «потым» не надыходзіць ніколі. Хтосьці памёр, нехта бясследна знік ...
Якая частка душы памірае і што адбываецца з чалавекам, здрадліва згуляла на пачуццях іншых людзей? У разважаннях пасля спектакля сышоў кожны.
Выдатная акцёрская гульня, складаныя светлавыя і гукавыя элементы, тэматычны відэашэраг - усё гэта прымусіла многіх гледачоў у зале пранікнуцца патрэбнай атмасферай.
«Як я стаў ...» - гэта эпітафія юнацкай наіўнасці, духоўнай чысціні і марам, якім ніколі не наканавана спраўдзіцца. Гэта гісторыя пра кожнага з нас.
Анастасія Язерская
Фота Уладзіміра Чысцікa
