Моладзь творча паклапацілася, каб увесь рэквізіт — касцюмы, посуд, частункі ў застоллі былі характэрнымі для беларускай вёскі. Не толькі багіні-філалагіні, але і студэнты 3-4 курсаў гістфака так арганічна ўжыліся ў абставіны застолля ў імправізаванай вясковай хаце, што і гледачам міжволі карцела і паскакаць пад мелодыі народных танцаў, і паспяваць песні “Пусці, маці, пагуляці, я не запазнюся, скажу хлопцам: “Добры вечар!” і дамоў вярнуся”, “Раман, Раман, Раманіку, пусці мяне да даміку” і іншыя і, што сабралі фалькларысты –землякі ў канцы XVIII і напрацягу XIX стагоддзяў. А як актыўна адгадвалі загадкі, жартавалі , ладзілі гульні, частавался квасам, дранікамі, бачкавымі агуркамі. Вельмі каларытна сыграў гаспадара хаты трэццякурснік біялагічнага факультэта Аляксандр Лебедзеў, а яго гаспадыню другакурсніца філфака Карына Мінава. І вядома ж, вядучая філолаг Ніна Алдакушкіна, якая кіравала дзеяй.
Ганаровая госця свята, ветэран універсітэта, пляменніца Івана Мележа Вера Генаш задала студэнтам такую загадку: “Коле, а не вожык, скача, але не мячык”. Ніхто не здолеў адгадаць. І не дзіўна: з ціскам у рабят усё ў парадку, як і з веданнем свайго, роднага. Так што прыз дастаўся Веры Савельеўне з пажаданнем моцнага здароўя яшчэ на доўгія гады. Выкладчык гістфака Павел Ждановіч зачаравана здымаў відэа танцаў з удзелам сваіх таленавітых студэнтаў.
Напрыканцы доктар філалагічных навук прафесар Валянціна Новак падзякавала ўсім удзельнікам і гледачам за далучэнне да пазаабрадавага фальклору і падкрэсліла:”Гэта адзін з цікавейшых відаў мастацтва. Гэта тыя ж вытокі, нашы карані, тое, што забяспечвае пераемнасць пакаленняў. Дзякуючы народнай мудрасці, фальклору, мы і сапраўды забываем пра клопаты, розныя згрызоты. Ёсць асалода чуць роднае слова, далучыцца да народнага меласу”.
