Такое меркаванне ў інтэрв’ю sb.by выказаў дэкан эканамічнага факультэта Гомельскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя Ф. Скарыны Андрэй Кастэнка:
– Адным з прыярытэтаў развіцця на пяцігодку павінна стаць павышэнне эфектыўнасці дзяржаўнага кіравання, у прыватнасці кіравання дзяржактывамі. Каб павысіць выніковасць работы дзяржпрадпрыемстваў, у яго кіраўніка павінны быць стымул і адпаведная матывацыя. Гэта датычыцца ў першую чаргу памеру і ўмоў аплаты працы. Дадзены паказчык неабходна ставіць у залежнасць ад велічыні чыстага прыбытку. Усё гэта неабходна дакладна прапісваць у кантрактах. У выпадку вываду стратных прадпрыемстваў на прыбытковы ўзровень у якасці бонуса варта прапанаваць такім кіраўнікам або камандзе менеджараў стаць акцыянерамі дадзенага прадпрыемства.
Па словах эксперта, менеджар мае маральнае права высокапрадукцыйнай працай аплаціць такі бонус ад дзяржавы:
дэкан эканамічнага факультэта ГДУ імя Ф. Скарыны
– Па сутнасці справы, мы будзем мець свой вырашчаны клас уласнікаў, якія зацікаўлены ў далейшым развіцці гэтых прадпрыемстваў. Яны зусім па-іншаму будуць глядзець на руплівасць выкарыстання сродкаў.
Андрэй Кастэнка адзначыў, што нават калі раптам нехта захоча прадаць гэтыя пакеты акцый, чаму б дзяржаве, маючы ўжо прадпрыемства з высокім рынкавым коштам, не прапанаваць выкупіць гэты пакет для сябе:
– У дзяржавы ў актыве будзе прыбытковае, якое добра функцыянуе прадпрыемства, з наладжанымі бізнес-працэсамі, акцыі якога будуць каціравацца. Вось яна – кропка росту фінансавага рынку.
Эксперт дадаў, што дадзеная прапанова неактуальна для стратэгічных прадпрыемстваў такога маштабу, як, напрыклад, МАЗ ці БелАЗ, якія ўжо з’яўляюцца лідарамі ў сваім сегменце:
– Гэта актуальна там, дзе мы істотна адстаем па прадукцыйнасці працы, маем страты, закрэдытаванасць. Гэта значыць, там, дзе патрэбны сур’ёзны рывок, каб пераламаць сітуацыю.
Акрамя таго, Андрэй Кастэнка лічыць неабходным даць кіраўніку права на рызыку і абараніць у заканадаўчым плане яго інтарэсы:
– Калі ёсць груз адказнасці, кіраўнік вельмі часта можа паводзіць сябе пасіўна ў інавацыйным плане. Любое прагрэсіўнае рашэнне – гэта камерцыйная рызыка, і калі зыход будзе неспрыяльны, вялікая верагоднасць, што на кіраўніка павесяць няўдачы і тады ён будзе адказваць па стратах прадпрыемства. Таму, акрамя стымулюючага да нейкіх рашэнняў узроўню аплаты працы, неабходна разгледзець заканадаўчую норму аб увядзенні новага віду страхавання камерцыйных рызык для дырэктараў такіх прадпрыемстваў.
Чытаць цалкам:
Фота ўзята з матэрыялу сайта газеты "Гомельская праўда"
